Televizyon nasıl çalışır? Türkiye’de yapılan birinci televizyon yayını ve fazlasına göz atıyoruz…

Günümüz televizyonları ve televizyon yayınları, “teknolojik bir mucizeden” daha hafif bir tanımlama ile açıklanamaz. Bilim insanları bir asırdan fazla bir müddet evvel televizyon kavramını denemeye başladılar. Lakin, Amerika Radyo Şirketi 1939 Dünya Fuarı’nda televizyonu halka getirene kadar onlarca yıl geçecekti. TV setlerinin mağazalara ulaşması için daha da fazla vakit geçti ve sonrasında bile, birçok insanın bir televizyona sahip olması vakit aldı. 1950’de Amerikalıların yalnızca %10’undan daha azı televizyona sahipti. 1959’da bu oran %85’e yükseldi.

Erken TV programları siyah beyazdı. Renkli yayın 1960’ların ortalarına kadar geniş kullanıma geçemedi.

Türkiye’de televizyon yayınları

İzleyicilerin çok fazla seçeneği de bulunmuyordu. Ortalarından seçim yapabileceğiniz yüzlerce kanal yerine, birçok kentte en fazla üç yahut dört seçenek vardı. Ülkemizde ise birinci yayın İstanbul Teknik Üniversitesi tarafından 1952 yılında gerçekleştirilirken, 1964 tarihli TRT Yasası ile yalnızca TRT’nin yayın yapmasına müsaade veriliyordu ve İTÜ TV vericilerini TRT’ye devretti. Kanal seçeneği ise uzun bir müddet boyunca yalnızca TRT iken 1986 yılında TRT 2 açıldı. 1990 yılında Star 1 ismi ile Star TV birinci özel TV kanalı seçeneği oldu.

Dünya genelinde televizyonun erken yıllarında DVR imkanı da yoktu. Programlar makul bir günde muhakkak bir saatte yayınlanıyordu ve şayet kaçırdıysanız, bir daha yayınlanana kadar tekrar izleme ihtimaliniz bulunmuyordu.

Bu teknoloji alanının geçirdiği değişimler epey etkileyici olsa da, ister 5 inçlik bir ekrana sahip erken bir televizyon, isterse pratik olarak duvarı kaplayan günümüzün akıllı TV’lerinden biri olsun, TV setinizin hala üç temel fonksiyonu var:

• Ses ve görüntü dataları almak.
• bu bilgileri izleyiciye ses ve manzara sunmak için kullanmak.
• İzleyiciye kanalı ve sesi ayarlamanın bir yolunu sağlamak.

Televizyonlar nasıl çalışıyor?

İlk TV’ler “analog sinyaller” kullanımı ile çalışıyordu. Bunlar, temel olarak bir televizyon programının hem manzarasını hem de sesini içeren radyo dalgaları olarak açıklanabilir.

Bu sistemde, dev bir iletim kulesi kullanarak, mahallî televizyon istasyonu bu radyo dalgalarını yayın günü boyunca havaya gönderiyor. Binaların ve meskenlerin çatılarındaki antenler bu dalgaları yakalıyor ve bir kablo aracılığıyla sinyali içerideki televizyon setlerine taşıyor. TV’ye ulaştıktan sonra bu sinyaller çözülüyor ve sesli bir manzaraya dönüştürülüyor. Gördüğünüz ve duyduğunuz şey bugünün TV’leri kadar keskin değildi, fakat neredeyse inanılmaz bir başarıydı.

Daha sonra, uydularla (ve bize pek uğramasa da dijital karasal yayınlarla) birlikte dijital sinyallere geçildi. Dijital sinyaller hala radyo dalgaları kullanılarak iletiliyor, fakat TV manzarası ikili kodlamaya, yani bir dizi 0 ve 1’lere sahip.

Modern dijital TV farklı bilgi akışları kullanır. Örneğin, bir akış manzara içindir ve diğer bir akış ses içindir.

Görüntüler piksel ismi verilen temel üniteler tarafından oluşturulur. TV ekranınızda on binlerce piksel bulunur ve her birinin bir “renk dizini” ve “yoğunluğu” vardır. Temel olarak, üç renk – kırmızı, mavi ve yeşil – çeşitli kombinasyonlarda başka renkleri oluşturur ve tüm pikseller bir ortaya gelerek imgeyi oluşturur. İstediğiniz rastgele bir renge ulaşmak için boya karıştırmak üzere, renk piksellerinin her birinin ölçüsünü ve yoğunluğunu değiştirerek istenen imaj elde edilebilir…