Herkesin karşılık aradığı soru: Evcil kedilerin sokakta dolaşmasına müsaade vermeli mi, vermemeli mi?

Evcil kedilere nasıl davranılması gerektiği ve neleri yapmalarına müsaade verilmesi yahut verilmemesi internet üzerinde sıklıkla tartışılan bir husus. Bilhassa kedilerin meskende mi kalmaları gerektiği, yoksa dışarıda gezmelerine müsaade vermenin daha mı uygun olduğu kedi sahipleri tarafından uzun müddettir tartışılıyor. Fakat, yakın tarihli bir çalışma, en azından Washington DC’de, dostlarınızın meskenden çıkmasına – muhtemelen düşünmediğiniz sebeplerden dolayı – hayli kesin bir halde karşı çıkıyor.

Çalışmanın başyazarı ve Maryland Üniversitesi Etraf Bilimi ve Teknolojisi Kısmı’nda (ENST) doktora öğrencisi olan Daniel Herrera yaptığı açıklamada “D.C.’deki evcil bir kedinin, sokakta rakunlarla tıpkı alanda bulunma mümkünlüğünün yüzde 61 olduğunu keşfettik” dedi. Ayrıyeten “kızıl tilkilerle yüzde 61 ve Virginia opossumlarıyla yüzde 56 örtüşüyorlar” diye ekledi ve bunun kediler için büyük bir sorun olduğunu belirtti.

Rakunlar şirin olabilir lakin Herrera’nın açıkladığına nazaran birebir vakitte “Amerika’nın en üretken kuduz vektörü.” Ayrıyeten kızıl tilkiler ve keseli sıçanlar da kuduz yayabildiği için Herrera, “kedilerimizi dışarıda bırakarak sıhhatlerini kıymetli ölçüde tehlikeye atıyoruz” diyor.

Daha yeterli bilinen sebeplerin ortasında ise, kedilerin yetenekli avcılar olmaları ve bazen mahallî hayvan popülasyonları için yıkıcı sonuçlar doğurabilmeleri yer alıyor. Fakat bu avcılar çok yetenekli olsalar da, avlarını seçme konusunda pek titiz değiller.

Herrera, “Pek çok insan, kedilerin fareler üzere yerli olmayan popülasyonları avladığını düşünürken, aslında küçük yerli çeşitleri avlamayı tercih ediyorlar” dedi ve devam etti: “Kediler kaygı nedeniyle fareleri gözden uzak tutuyorlar, fakat yerli olmayan kemirgen popülasyonunu denetim ettiklerine dair sahiden hiçbir delil yok. Asıl kaygı, D.C. ekosistemine yarar sağlayan yerli popülasyonları yok etmeleri.”

Araştırmaya nazaran, kediler ekosistemde gerekli bir role yerleşen “başka bir yırtıcı” değiller. Bir habitatta bir kedi bulma mümkünlüğü, doğal yırtıcı hayatı öngören rastgele bir göstergeden fazla insan nüfusu yoğunluğuyla olumlu bir biçimde kontaklı. Öbür bir deyişle, küçük avcıların rastgele bir yerde doğal olarak yaşamaları yerine yerlerini biz belirliyoruz.

ENST’de yardımcı doçent ve Herrera’nın danışmanı Travis Gallo, “Bu habitat bağlantıları, kedilerin dağılımının doğal faktörlerden fazla büyük ölçüde beşerler tarafından yönlendirildiğini gösteriyor” dedi ve ekledi: “İnsanlar, kedilerin toprakta nerede olduklarını büyük ölçüde etkilediğinden, bu kedilerin karşılaştıkları risk derecesini ve mahallî yırtıcı hayata verdikleri zararın ölçüsünü da beşerler belirler.“

Herrera’ya nazaran tahlil çok kolay: Kedilerinizi içeride tutun, bilhassa de mahallî yaban hayatı popülasyonlarıyla etkileşime girme ihtimalinin yüksek olduğunu unutmayın.