Kısa yoldan varlıklı olma fikri herkes tarafından sevilse de, size bunu sağlayamayacaklar listesinin üst sıralarına yazabileceğimiz bir efsaneden bahsetmek istiyoruz: “Nekro-pantolon” efsanesi…
Efsanelerde nábrækur yahut nábrók olarak da bilinen pantolonun bir çift insan bacak derisinden yapıldığı ve giyen bireye zenginlik getirdiği söyleniyor. Lakin katı bir dizi talimatı yerine getirmek gerekiyor.
Efsanenin nispi olarak uygun olan kısmında, bu nekro-pantolonların yapılabilmesi için “kaynağın” istekli bir iştirakçiden gelmesi gerekiyor. Yani, müstakbel kullanıcıların bir pantolon haline getirmeden evvel, bir diğer şahıstan öldükten sonra derilerini soymak için müsaade almaları gerekiyor.
Efsaneye nazaran bir büyücü, ceset gömülene kadar beklemeli, sonra kazarak tekrar dışarı çıkartması ve akabinde kazara rastgele bir delik açmadan belden aşağısının derisini yüzmesi gerekiyor. Vefattan sonra derinin ne kadar çabuk bozulmaya başladığı düşünülürse bunun kolay olmadığı açık, fakat başarılı olan büyücüler, giyilmeye hazır bir nekro-pantolona sahip oluyor.
Nekro-pantolonu giydikten sonra, deri pantolonun testis torbasına (skrotum) yakın küçük bir yarık dışında kullanıcıyla kaynaşacağı söyleniyor. Atlas Obscura’ya nazaran bu cep, bir parşömen modülü üzerine yazılmış büyülü bir İzlanda sembolü (Nábrókarstafur) ve çok yoksul bir dul bayandan dini açıdan değerli bir vakitte çalınması gereken bir madeni para için bir depolama bölgesi olarak hayati bir rol oynuyor. Nekro-pantolon tamamlandıktan sonra, skrotum daima olarak madeni paralarla dolduğundan ötürü, giyen bireye büyük zenginlikler getiriyor.
Başka birinin derisini giydiğiniz gerçeğinin ötesinde en büyük olumsuz yanı, epey önemli bir bedeli de beraberinde getirmesiydi. Tam olarak bu bedel, ebedi olarak cehenneme gönderilmeniz. Ancient Origins, bu berbat bahttan kaçınmanın tek yolunun, zangin olduktan sonra birini pantolonu sizden almaya ikna etmek olduğunu yazıyor.
İzlanda Büyücülük ve Cadılık Müzesi’nde sergilenen, sahne dizayncısı Árni Páll Jóhannsson tarafından hazırlanmış uydurma bir nekro-pantolon bütün bu karanlık sahneyi tüm ihtişamıyla gösteriyor. Neyse ki, nekro-pantolonlar bir latife konusu olabiliyor, zira bilindiği kadarıyla, Ari Aster’ın Midsommar’ı dışında hiç kimse insan derisinden bir pantolon yapmadı.
Hólmavík’teki İzlanda Büyücülük ve Cadılık Müzesi’ni yöneten Sigurður Atlason, “Birisi bana bunların gerçek olup olmadığını yahut bir çiftin var olup olmadığını sorduğunda, doğruyu söylemek zorunda kalıyorum” diyor ve ekliyor: “Nekro-pantolonlar sadece mahallî halk efsanelerinde var olmuştur.”
