Tarih, ebeveynliğin hudutlarını zorlayan birtakım karakterlerin varlığını gördü. Bir avuç seçkin örnekte, bu üstün ebeveynler o kadar üretkendi ki, dünyanın gen havuzunda, vefatlarından yüzyıllar sonra bugün de devam eden devasa izler bırakmayı bile başardılar.
Peki lakin bir insan, hayatı boyunca en fazla kaç çocuğa sahip olabilir?
Öncelikle babalardan başlayalım. Hamileliğin vakit ve biyolojik açıdan tesirlerini yaşamayan erkeklerin bayanlardan daha fazla çocuk sahibi olması potansiyel olarak mümkündür.
Tarihteki üretken babalara baktığımızda, elbet akla gelen isim, MS 1162’den 1227’ye kadar, yani 65 yaşına kadar yaşamış olan Moğol İmparatorluğu’nun korkulan kurucusu Cengiz Han olacaktır. Genetik deliller, şu anda Asya’nın kuzeydoğu Çin’den Özbekistan’a kadar olan bir kısmında yaşayan erkeklerin yaklaşık yüzde 8’inin (bu 16 milyondan fazla erkeğe denk geliyor) Cengiz Han’ın kendisiyle irtibatlı olması olası olağandışı bir Y kromozomu soyuna sahip olduğunu gösteriyor.
Dünya üzerinde böylesine ağır bir genetik iz bırakmak için çok fazla çocuk gerekir. Efsaneler, Cengiz Han’ın fethedilen kabilelerden ve topraklardan birden fazla asil hanımlar ve prensesler olmak üzere 500 kadar cariyesi olduğunu ve yüzlerce çocuğun babası olduğunu söylüyor. Bunu doğrulamak neredeyse imkansız olsa da, birtakım tarihçiler bunu gerçekliğine inanıyor.
Ancak bütün çocuklarına karşın, tek bir Fas Sultanı, kudretli Moğol’un rekorunu kırmış olabilir. Araştırmalar, Moulay Ismael’in (1672–1727) 32 yıllık üreme müddeti içinde 500 bayandan yaklaşık 1.171 çocuğun babası olduğunu varsayım ediyor.
Modern çağda, kültürel değişim ve toplumsal değişimler, insanların ekseriyetle daha az çocuk sahibi olduğu manasına geliyor. Fakat, birebir vakitte, biyoteknolojideki gelişmeler üremek isteyen beşerler için daha fazla fırsatın kapısını açıyor.
Sperm donörlerinin yapay döllenme yoluyla yüzlerce çocuğun doğumunda hisse sahibi olduğuna dair raporlar var. 2016’da Birleşik Krallık’ta “ruhsatsız bir sperm donörü” 800 çocuğun babası olduğunu argüman etti. Beşerlerle Facebook aracılığıyla tanıştığı ve sperm “sihirli iksir kabı” için onlardan 50 sterlin aldığı bildirildi. Natürel ki bu öyküyü de doğrulamak güç, lakin son 50 yılda benzeri formda yüksek sayıda çocuk olduğunu sav eden çok sayıda sperm donörü bulunuyor.
Peki ya bayanlar?
Kadınlar kelam konusu olduğunda, çok sayıda çocuğa sahip olma ihtimal, doğal olarak kıymetli ölçüde daha düşük.
Tüm vakitlerin en üretken annesi olma dünya rekoru, 18. yüzyılda yaşayan bir Rus köylü olan Valentina Vassilyev’e ait. Kocasıyla birlikte 69 çocuğun ebeveyni olduğu bildiriliyor. Bu çocukların tamamı, 16 ikiz, yedi üçüz ve dört dördüz doğurduğu 27 hamilelikle doğdu.
Bununla birlikte, bunun istatistiksel ve biyolojik olarak mümkün olup olmadığı konusunda birtakım kuşkular var. Çağdaş tıp ve sanitasyon olmadan hamilelik son derece risklidir. Yüzlerce yıl evvel Rusya’nın kırsal bölümlerinde 27 defa doğum yapmak imkansız değil, lakin ihtimallerin epeyce düşük olduğunu söyleyebiliriz.
18. yüzyılda bebek vefatları yüksekti ve 69 çocuktan yalnızca 67’sinin çocukluğunu atlattığı söyleniyor. Çiftlikte çalışan bir köylünün yaklaşık 70 çocuğa nasıl bakacağı da muhtemelen farklı bir merak konusu olabilir.
İddiaların doğrulanmasının daha kolay olduğu 21. yüzyılda, son derece üretken birtakım anneler oldu; en değerlisi Mariam Nabatanzi isimli Ugandalı bir kadın. 2019 tarihli bir Reuters haberine nazaran, 39 yaşına kadar 38 çocuğun annesiydi.
Tıpkı erkeklerde olduğu üzere, biyoteknolojinin bayanların da daha üretken anneler olmasına müsaade vermesi mümkün. Yardımcı üreme teknolojileri, dişi üremenin çok hudutlarının, evvelce kestirim edilenden çok daha yüksek olabileceği manasına geliyor.
Teorik olarak doğurganlık ilaçları, yumurtalıkları olağandan daha fazla yumurta salmaya teşvik etmek için kullanılabilir. Bu yumurtalar daha sonra çıkarılıp bir petri kabında spermle döllenebilir ve daha sonra bir taşıyıcı anneler ordusunun rahimlerine cerrahi olarak yerleştirilebilir. Ortalama bir kız ergenliğe ulaştığında yaklaşık 300.000 ila 400.000 yumurtaya sahiptir. Tüm bu yumurtaları “kullanmak” mümkün olursa, çok fazla çocuk manasına geliyor.
Tabii ki, bu niyet deneyi şimdilik büyük ölçüde teorik kalıyor ve bu tıp bir ilerleme çok sayıda etik ve pratik sorunu ortaya çıkaracaktır. Tekrar de, biyoteknolojinin üremeye bakış açımızı ve ebeveynliğin sonlarını kıymetli ölçüde değiştirme potansiyeline sahip olduğu kesin.
