Organize piyasaların altın kuralıdır, kimse sizin para kazanmanızı istemez zira cebindeki parayı size veriyordur. Size pay tavsiye edenin bir çıkarı olmama ihtimali sıfırdır.
Son 11 ayda borsa TL bazında yüzde 150, Dolar bazında ise yüzde 77 getiri sağladı. Tarihi rekor düzeyde ve süratle piyasaya yatırımcı geliyor. Sayı 3 milyon. Her yerde borsa pompalanıyor. Bakkalından komisine, işvereninden CEO’suna herkes borsayı konuşuyor. Tüm enstrümanlarda, enflasyonun altında pestil olmuş, birikimi olanlar borsaya koşuyor.
Sanayii, ihracat yavaşlıyor, rekor cari ve dış ticaret açığı veriyoruz, işsizlik tekrar yükselişe geçti, enflasyon başa çıkılamayacak boyutta, bütçe daima açık veriyor, Avrupa süratle yavaşlıyor. Türlü zihni hudut numaralarla kur sabitlendi, dalgalı değil statik kur devrindeyiz.
Bu yüzden, her gün tavan olan paylar, 1 ayda piyasa bedeli yüzde 16 yükselmiş borsa daima toplumsal medya gündeminde.
Ekonomi idaresinin, gelirini, birikimini yok ettiği vatandaşın, gözünü boyayabilmek için kalan tek kapı Borsa…
Birikimlerin borsada bedel kazanması çok hoş lakin finans merkezi olma hayalindeki ülkemizin borsası için istediğimiz nitekim bu mu? Tartısı yüksek 3-5 pay ile rekor kırdırılan, yabancı yatırımcının terk ettiği, değerleme ile değil duyum, tavsiye ve ağır süreç hacmi ile kandırılan, bugün kazanan yarın ise kaybetmeye namzet yüzbinlerle dolu bir borsa mı istiyoruz?
Sosyal medyada daima şişirilen, her şeyden habersiz 3 kuruş birikim yapmaya çalışanları yok etme potansiyeline sahip bir borsa mı?
Size bu şişirme işi ile ilgili bir öykümü anlatmak istiyorum. Yatırım tavsiyesi verenleri daha uygun tanıyın diye…
Tosuncukları biz yaratıyoruz…
İlk olarak sermaye piyasalarında çalışmaya başladığımda yeni mezun, gencecik bir genç kızdım. Birinci evvel satış temsilcisi sonra dealer olarak çalışma hayatıma devam ettim.
Dealer olduğum devirde çok yakın bir arkadaşım vardı.
Dealingini de ben yapıyordum, o devrin büyük spekülatörlerindendi. Latife değil, BİST süreç hacminin yüzde 30’unu o yapıyordu.
Aradığında dünya durur, tüm bağlı telefonlar kapanır yalnızca onunla ilgilenirdim.
Kulağımda 3, yanlış okumadınız 3 kulaklık vardı, hepsi fırlatılır, teke düşerdim. O denli bir dönerdik ki piyasada, çalıştığım kurum sürece başladıktan 15 dakika sonra tabelaya girerdi. Dönmeye başladık mı, ne yaptığımızı anlamaya çalışanlarla dolardı kapının önü.
Fırtına üzere eserdik, ne günlerdi, havam 1500…
Bir gün bana dedi ki; ABC payını al, müşterilerine de söyle, haftaya bedelsiz haberi düşecek, götüreceğim tahtayı, büyük para yaparsın.
Gözlerim parladı, hem ben para kazanacaktım, hem de yatırımcıya kazandırıp büyük sükse yapacaktım.
Hemen başladım yatırımcıları aramaya, yalnızca ikisi kabul etti almayı.
Biri piyasada en eskisi, en bilgilisiydi, bana da itimadı tamdı, ne de olsa hiç kazık yememişti.
Tamam dedi, kısım tahtaya, 2 kademe kaldırdık, baktık üzerimize mal yiyoruz, daima satış geliyor, tekrar de korkma, devam et dedi.
Ellerim terlemeye başlamıştı, ne oluyordu ki? En yakın dostlarımdan biri bana tahtayı götüreceğini, para kazandıracağını söylemişti fakat tahtada beni yalnız bırakmıştı.
Fakat o da ne? Tahtada satan kurumu gördüğümde gözlerim büyüdü. Olamaz dedim, olamazdı, arkadaşımın satış bacağı başıma mal çakıyordu (benim alımlarım onun satışlarıydı).
Hemen arkadaşı aramaya başladım, birinci çalışta telefonumu açan adam yer yarılıp içine girmişti güya. Şirketini aradım, yok dediler, bildiri bıraktım, dönen yok…
Ağlamaklı sesle, malın pazarlandığı müşteriyi aradım, kandırıldık dedim.
Allah’tan adam akıllıydı, o da duymuştu bedelsiz haberini, “yeme bunları İris, elimizdeki malı alıp tekrar üst çekecek tahtayı, yat tahtanın altına, ne gelirse al, söyle o adama da tahta artık benim, tabana kadar versin hepsini alacağım, tek lot da satmayacağım” dedi. Motamot yolladım bildirisi, bir anda mecnun üzere telefonum çalmaya başladı, oydu.
Saatlerdir ulaşamadığım adam, durmadan beni arıyordu, bildiriler atıyordu. Çıldırmış üzereydi. Tüm planları bozulmuştu. Bir daha açmadım telefonunu, sonraki hafta bedelsiz geldi, malımızı ufak bir kârla sattık çıktık, bu kusurum yüzünden 2 değerli müşterimden oldum havam 1500 olacağına 1 oldu güzel mi…
Tosuncukları biz yaratıyoruz, neden mi?
Çünkü onlara güvenmeyi, söylediklerini dinlemeyi biz seçiyoruz.
Yazının tamam burada.
